kompleks domów w zabudowie bliźniaczej

Na nietypowej ale też bardzo malowniczej działce ze znacznym spadkiem i panoramą Kaszub, Inwestor przewidział początkowo zabudowę szeregową. W konsekwencji analizy walorów ekspozycyjnych działki jak również tego jaki widok ona oferuje, zabudowę szeregową zastąpiła koncepcja kompleksu budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, wykorzystujących znaczne nachylenie terenu jak również oferowane przez powstałe w wyniku podziału parcele.

Powstała koncepcja zakłada powstanie powtarzalnej zabudowy składającej się z 3 kondygnacji o przesuniętych względem siebie rzutach, dzięki temu uformowały się podcienia zapewniające osłonięcie pomieszczeń dziennych jak również pozwalała akcentować grę brył i podział funkcjonalny. Rozbita na 3 człony bryła, współgra z rozrzeźbioną, tarasową formą terenu, pełniącą wcześniej funkcję żwirowni.

Najniższa kondygnacja, piwnica z głównym wejściem, kolorem i fakturą materiału wykończeniowego ma się łączyć z podłożem, ma przypominać kamień wydobywany wcześniej w żwirowni. Odcień korelować ma z barwą poszczególnych ziaren czy kamieni stąd zróżnicowanie poszczególnych segmentów. Dzięki temu, pomimo powtarzalności, podstawy domów różnią się od siebie tworząc spójną kompozycję kolorystyczną.

Parter ustawiony na podstawie wykończonej z barwionego betonu architektonicznego to biała, neutralna rama dla widoku na panoramę Kaszub w jedną stronę i na ogród w drugą. Intencją projektu i tego zamysłu było zamknięcie efektownego widoku w kadrze, dostępnym tak z wewnątrz, z salonu i aneksu kuchennego jak i z ogrodu. Zabieg ten pozwala na kontakt wizualny z każdego miejsca parteru budynku z ogrodem włącznie. Wycofanie parteru względem podstawy, przyziemia zapewnia intymność osobom korzystającym z pomieszczeń dziennych parteru. Skrót perspektywiczny sprawia iż osoby poruszające się po ulicy dojazdowej nie mają możliwości wglądu do wnętrza, te jednak, przebywające wewnątrz, mają kontakt wizualny tak z ogrodem jak i widokami rozpościerającymi się od strony wschodniej domu.

Piętro, nastawione na ramę parteru, to ścięta bryła zbliżona do archetypicznej stodoły, wykończona drewnem. Ma ona przywoływać skojarzenia z rysunkiem szczytów okolicznej ściany lasu z przewagą drzew iglastych. Tak formą jak i kolorem ma stanowić element krajobrazu, nie zaś element z nim kontrastujący. Ustawienie kalenicy pod kątem względem głównej osi segmentu ma na celu zdynamizowanie formy i nadanie całemu kompleksowi domów nietypowego, intrygującego rytmu przypominającego pochylone na wietrze szczyty drzew.

Projekt: 2022;

Status: w trakcie realizacji;

Powierzchnia segmentu: ok 210m²;

Lokalizacja: Łapino, Kaszuby, Polska;

Autor: architekt Andrzej Niegrzybowski